MPWIK Żywiec

Sieć kanalizacyjna na terenie Żywiecczyzny wykonana jest w systemie rozdzielczym. Oznacza to, że mamy do czynienia z kanalizacją deszczową oraz odrębną kanalizacją sanitarną. Do kanalizacji sanitarnej mogą być odprowadzane ścieki bytowe i przemysłowe. Występuje natomiast całkowity zakaz wprowadzania do niej wód deszczowych oraz drenażowych. Wody te zgodnie z polskimi przepisami mogą być odprowadzane na teren własny lub do kanalizacji deszczowej.

MPWiK Sp. z o.o. prowadzi eksploatację kanalizacji sanitarnej na terenie Żywca oraz w kilku okolicznych gminach z których ścieki odprowadzane są do Miejskiej Oczyszczalni w Żywcu. Łączna długość obecnie eksploatowanej sieci kanalizacyjnej wynosi około 1500 km. Jest to sieć grawitacyjna zbudowana głównie z rur PCV oraz kamionkowych. Częściowo ścieki za pomocą przepompowni transportowane są rurociągami tłocznymi do położonych wyżej kolektorów.

Jedną z typowych czynności eksploatacyjnych na sieci kanalizacyjnej jest usuwanie niedrożności oraz czyszczenie kanałów za pomocą ciśnieniowych samochodów specjalistycznych. Czynności te wykonywane są cyklicznie z uwzględnieniem potrzeb eksploatacyjnych poszczególnych odcinków sieci. Do czyszczenia kanałów o dużych przekrojach stosuje się pojazdy specjalistyczne w których ciśnienie robocze może dochodzić do 170 bar a wydatek wody do 320 l/min.

Do analizy i oceny stanu technicznego sieci kanalizacyjnej wykorzystywana jest inspekcja telewizyjna.

Użycie kamer telewizyjnych pozwala na skuteczne wykrywanie uszkodzeń oraz typowanie odcinków wymagających remontu. MPWiK świadczy odpłatnie usługi inspekcji TV dla osób zainteresowanych.

Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne świadczy odpłatnie dla dostawców ścieków usługi udrażniania przyłącza instalacji kanalizacyjnej na odcinku pomiędzy budynkiem a pierwszą studnią lub w przypadku jej braku granicą nieruchomości. Nie wykonujemy usługi czyszczenia kanalizacji sanitarnej wewnątrz budynków.

Częstą przyczyną niedrożności jest nieprawidłowa eksploatacja instalacji kanalizacyjnej. Wrzucanie do niej resztek jedzenia, obierków z warzyw i owoców oraz innych części stałych może przyczynić się do powstania zatoru i w konsekwencji spowodować niedrożności kanalizacji. W związku z tym do komunalnych urządzeń kanalizacyjnych zabrania się wprowadzania między innymi: odpadów stałych, które mogą powodować zmniejszenie przepustowości przewodów kanalizacyjnych, a w szczególności żwiru, piasku, popiołu, szkła, tekstyliów, włókien nawet, jeżeli znajdują się one w stanie rozdrobnionym (art. 9  Ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków).

Lista przykładowych odpadów, które nie powinny być wrzucane do kanalizacji

• Środki do higieny osobistej – nawilżane chusteczki np. dla niemowląt czy do higieny intymnej, pieluchy, podpaski, tampony, waciki czy nawet patyczki do uszu. To odpady, które nie rozpadają się pod wpływem ciśnienia i nacisku wody, jak zwykły papier toaletowy, a wręcz pęcznieją pod wpływem siąknięcia wody, zatykając i blokując przepływ. Grubsze i mocniejsze są również ręczniki papierowe, które zdecydowanie powinny trafiać do kosza na śmieci.

• Tłuszcze oraz oleje – pozostały olej po smażeniu czy pieczeniu zastyga pod wpływem zimnej wody, osadzając się na ścianach rur, zmniejszając tym samym przepływ ścieków. W dodatku resztki jedzenia wabią szczury i wpływają na wzrost ich populacji w kanalizacji. Zdecydowanie lepszą opcją jest wytarcie oleju w ręcznik papierowy lub przelanie go do butelki i umieszczenie go w koszu.

• Materiały budowlane – mowa o farbach, tynkach, cementach, piasku i kamieniach. Związki chemiczne i właściwości tych materiałów mogą katastrofalnie wpłynąć na środowisko. Co gorsza opadają na dno, tworząc trudno usuwalne zatory, a zastygnięty cement, może nawet całkowicie odciąć przepływ ścieków.

• Leki – z faktu iż oczyszczalnie nie potrafią w pełni oddzielić składników chemicznych znajdujących się w lekach od ścieków, tym samym przedostają się one do wód gruntowych, stwarzając niebezpieczeństwo dla roślin i zwierząt oraz niszcząc glebę i siejąc środowiskową destrukcję.

• Igły i strzykawki – stanowią szczególne niebezpieczeństwo dla pracowników zakładów kanalizacyjnych.

• Włosy, nitki dentystyczne, wełna – długie i cienkie tworzywa lubią zwijać się w kłęby, otaczając również inne przedmioty dryfujące w rurach. Są niezwykle trudne do usunięcia, warto więc włosy z odpływów, umywalek i wanien oraz inne tego typu odpady wyrzucać do kosza. W dodatku należy wiedzieć, że nici dentystyczne nie ulegają biodegradacji.

• Papierosy lub filtry papierosowe – podobnie jak inne toksyczne związki, zatruwają wody gruntowe, zatruwając tym samym podziemną faunę i florę.

• Żwirek dla kota. Mimo iż stanowi zwierzęcy wychodek to znacznie różni się od ludzkich potrzeb. Żwirek doskonale wchłania koci mocz i neutralizuje zapachy, jednak ze względu na swój stan (substancja stała) lub ze względu na swój skład, w którym występuje np. silikon, nie powinno się go w żadnym wypadku spłukiwać w toalecie. Żwirek mineralny może zablokować pracę pomp kanalizacyjnych.

• Torebki foliowe – przyczyna śmierci wielu stworzeń wodnych. Nie tylko nie rozkładają się w wodzie, ale tworzą blokady w sieciach kanalizacyjnych.

• Zabawki – dzieci odkrywają świat na różne, przedziwne sposoby. Trzeba mieć oczy dookoła głowy, by upilnować nawet najgrzeczniejszego malucha. Zabawki, butelki, smoczki to również częste powody zmniejszające przepustowość rur kanalizacyjnych.

• Prezerwatywy – zużyte, automatycznie lądują w toalecie. Nawet te naturalnego pochodzenia, kauczukowe, lateksowe itp. nie powinny być jednak w żadnym wypadku spłukiwane w muszki klozetowej, gdyż substancje, które zapewniają prezerwatywie trwałość i wytrzymałość, jednocześnie zapobiegają jej szybkiemu rozpadowi tzw. biodegradacji.

• Resztki jedzenia – w tym fusy z kawy czy herbaty, gumy do żucia, kości, pestki z owoców.

	ZAKAZ WRZUCANIA DO KANALIZACJI ODPADÓW
	Za wrzucanie odpadów do kanalizacji grozi  kara ograniczenia wolności albo grzywny do 10 000 zł